നീരസം....

ഓര്‍ക്കനോന്നുമില്ലാതെ വരണ്ടുണങ്ങിയ ഒരു മരുഭുമിപോലെ മനസ്സ്....

കത്തിയമരുന്ന തീചൂടിലും വാടാതെ....,

ഹൃദയം കഠിനമായി മാറുകയായിരുന്നു.....!

ഓര്‍മകള്‍ക്ക് അന്ത്യ കൂദാശയും ചൊല്ലി...

ഇരുള്വീഴുന്നത് വരെ തളരാതിങ്ങനെ നടക്കും...

നിലാവിന്റെ തണുപ്പില്‍ അന്തിയുറങ്ങും,

തണുത്ത കാറ്റില്‍, അസ്ഥികൂടി മരവിചിട്ടുണ്ടാകും...

മണല്‍ത്തരികള്‍ കവിതവരയുകയാവും....

ഹൃദയഭാഷ മറന്ന കവിതകള്‍....

ഇന്നിന്റെ നിറം മങ്ങിയ കവിതകള്‍......!!!!

ഒരു മനുഷ്യന്‍റെ കഥ

ഇങ്ങനെയും ഒരാള്‍ ഇവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നു....

നിങ്ങളെ പോലെതന്നെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടിരുന്നവന്‍....

നിലാവിനെയും, കടലിനെയും സ്നെഹിചിരുന്നവന്....

ചുവന്ന സൂര്യനെ ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചവന്‍

നിങ്ങളോടൊപ്പം നടന്നെത്താന്‍ ശ്രമിച്ചവന്‍....

നിങ്ങളറിയാതെ നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി ജീവിച്ചവന്‍

ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ കാലിടറി വീണപോളും

നിങ്ങളെ മറക്കാതെ ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചവന്‍....

മൌനം മരണമാണ് എന്ന് ആരും പറയാതെ തിരിച്ചറിഞ്ഞവന്‍

നിഴല്‍ വീഥികളില്‍ ഒറ്റപ്പെടും വരെയും,

നിങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം നടന്നു ശീലിച്ചവന്‍....

അവനും നിങ്ങളെപോലെ ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു....!

ഒടുവില്‍ അവന്‍റെ ധമനികളില്‍ നിന്നിറ്റു വീണതും

ചുവന്ന ചോരത്തുള്ളികള്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു!!!!

ഒരു കരിയിലകാറ്റില്‍ മാഞ്ഞുപോയത്,

അവന്‍ നടന്നകന്ന നിണമണിഞ്ഞ കാല്‍പ്പാടുകളായിരുന്നു...!!!!!!!